เรื่องเล่าของกิ๊บตัวหนึ่ง

เนื้อเรื่อง

ฉันนั่งมองกิ๊บติดผมตัวหนึ่ง มันเป็นกิ๊บที่ดูธรรมดาที่สุด ตัวกิ๊บสีขาวเรียบๆมีรูปสตรอเบอร์รี่สีแดงสดใสติดอยู่ตรงกลาง ดูไม่มีราคาค่างวดเท่าไร ไม่ได้สวยเลิศเลออะไร จนฉันเองยังนึกสงสัยเลยว่าฉันจะมานั่งจ้องมันไปทำไมกัน หากแต่เมื่อฉันได้รื้อค้นเข้าไปในความทรงจำที่เหมือนห้องที่ไม่ได้จัดมาเป็นปีของฉันแล้ว ฉันก็ได้พบเรื่องราวและเหตุผลง่ายๆที่ทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาอย่างสุขใจ

....จุดเริ่มต้นง่ายๆของกิ๊บตัวหนึ่ง....

 

“กิ๊บสวยจังเลย พิม”

ฉันเอ่ยทักเพื่อนในวันหนึ่ง วันนั้นพิมติดกิ๊บสวยจริงๆ แต่ฉันกลับจำไม่ได้เสียแล้วว่ากิ๊บตัวนั้นมันหน้าตาเป็นยังไงกันแน่ เพราะเหตุที่ทักนั้นฉันเพียงต้องการจะคุยกับพิมเท่านั้นเอง

พิมเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนของฉัน เธอมีผมหยักศกสีดำตัดสั้นตามระเบียบโรงเรียน ผิวเธอขาวเหลืองไม่ถึงกับขาวจัดอย่างแพรเพื่อนสนิทของพิม เธอสูงกว่าฉันนิดหน่อย รูปร่างผอมกว่าฉันเล็กน้อย โดยรวมๆหน้าตาเธอก็ไม่ได้จัดอยู่ในทำเนียบคนน่ารักเท่าไรนัก แต่ก็ไม่เคยต้องติดอันดับคนขี้เหร่เลย แต่ที่ฉันชอบพิมนั้นเป็นเพราะนิสัยของเธอต่างหาก

นิสัยของพิมนั้นน่ารัก เธอใจดี ร่าเริง เป็นคนมีอารมศิลปิน ชอบทำงานศิลปะแต่ทำคนละด้านกับฉัน ฉันชอบเขียนหนังสือ ส่วนพิมนั้นชอบวาดรูปทำงานประดิษฐ์ เธอเคยเอ่ยชมงานที่ฉันเขียนบ่อยๆ ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเธอชมจริงๆหรือแค่ชมตามมารยาท แต่พิมก็จะเป็นคนแรกๆเสมอที่ได้เห็นผลงานของฉัน

ฉันรู้สึกดีเสมอเวลาอยู่ใกล้ๆพิม แต่ฉันคุยไม่เก่งเท่าไร  ถึงอยากจะคุยกับพิมก็นึกไม่ออกอยู่ว่าจะพูดอะไร เลยได้แต่หาเรื่องง่ายๆมาคุย เช่น ของใช้ของเธอสวยดี ภาพที่เธอวาดดีมากๆ หรือไม่ก็เอางานที่ตัวเองเขียนมาคะยั้นคะยอให้พิมอ่าน ถึงแม้ว่าเรื่องที่พูดจะเป็นความจริง คำชมจะมาจากใจ แต่ทั้งหมดก็มาจากเหตุผลง่ายๆ ....ฉันชอบเธอ....

“ตัวนี้เหรอ” พิมเอามือแตะกิ๊บบนหัว “อีฟชอบมั้ยล่ะ ที่บ้านเรามีเยอะแยะเลย เอ้อ...มีตัวนึงสีขาวมีรูปสตรอเบอร์รี่น่ารักมากเลย เดี๋ยวเอามาให้”

ฉันตอบรับไปแบบงงๆ ไหงเป็นงั้นวะไม่ได้ตั้งใจคุยเรื่องนี้นี่หว่า

แต่พิมก็ทำตามที่บอกจริงๆไม่กี่วันต่อมาพิมก็เอากิ๊บมาให้ฉัน กิ๊บตัวเดียวกับตัวที่ฉันถืออยู่ในตอนนี้นี่เอง ถึงแม้เหมือนไม่มีความหมายใดๆ แต่คุณค่าของมันก็อยู่ที่ผู้ให้และผู้รับนั่นเอง

จนถึงทุกวันนี้ฉันก็ยังไม่เคยใช้กิ๊บตัวนั้นติดผมตัวเองจริงๆเลยซักครั้ง ฉันเก็บมันรวมไว้ในกล่องเครื่องประดับของฉัน เมื่อใดที่ฉันเปิดกล่องดูอีกครั้ง ฉันก็จะพบมันและหยิบมันขึ้นมาดูเหมือนในวันนี้ แล้วยิ้มออกมา เพราะทุกครั้งที่ฉันเห็นมันจะทำให้ฉันระลึกขึ้นได้ว่า กิ๊บตัวนี้เธอให้ฉันมา.......